[M][HP]W zapomnienie

Scribo

Ludzie mają różne marzenia. Jedni śnią o bogactwie, drudzy o rodzinie, trzeci o władzy, jeszcze inni o zwykłym szczęściu. On marzy o zapomnieniu.

Zapomnieć...

Bez pamięci.
Nie Harry, nie Harry, błagam, tylko nie Harry! Błysk zielonego światła.
Nie ma rodziców.
Bez wspomnień.
Zabij niepotrzebnego. Dwa słowa. Avada Kedavra. I już po wszystkim.
Bez wyrzutów sumienia.
Śmiech przypominający szczekanie psa. Czerwony promień. Zasłona dzieląca świat żywych i umarłych.

Zapomnieć...

Nigdy więcej.
Ból po stracie bliskich osób, które odeszły przez niego.
Ból po zdradzie mentora, który tylko go okłamywał.
Ból po świadomości, że nie zdoła ocalić przyjaciół, że umrze a oni wraz z nim.

Zapomnieć...

Wspomnienia bolą, ale są potężną bronią.
Tylko, że on miał już dosyć broni.
Sam nią był. I właśnie chciał się od tego uwolnić.

Zapomnieć...

Co będzie potem?
Nie wiedział.
Jednak nic gorszego już go nie spotka.

Zapomnieć...

Szansa na zaczęcie wszystkiego od nowa. Z czystym kontem.
Przykucnął. Używając różdżki jak kija napisał w ziemi: James Evans.
Od dziś. Od teraz. Już nigdy Harry Potter.
Wyprostował się.

Zapomnieć...

Uniósł różdżkę. Zawahał się. Gdzie?
Przycisnął ją do serca.
Nie... Ono i tak będzie pamiętać. Jego zadaniem jest zawsze nosić w sobie ból i miłość.
Skroń.
Tak... Tak będzie najlepiej.

Zapomnieć...

Obliviate!
Jego marzenie spełniło się.

Zapomniał...

bezczelna.

Piękne. Na końcu się wzruszyłam, może to przez tą nastrojową muzykę, którą sobie puściłam. Zaciekawiło mnie co, by było dalej z Harrym Potterem.
To było krótkie i zarazem pomysłowe.

Tu kolejna prośba, czy mogłabyś w temacie dopisać [HP]?

Kimuś

Naprawdę świetny styl pisania i ślicznie to wszystko sformułowałaś..
Ale ja nie przepadam za opowiadaniami tego typu..

Dynia

Zapomnieć...

Śliczna ta miniaturka. Ma w sobie taki gorzko-słodki posmak. Potter, próbujący pozbyć się wszystkich wspomnień, całego tego bólu, a przecież nie nadał sobie obcego imienia i nazwiska. Z jednej strony nie chce pamiętać, a z drugiej wie, że będzie i nawet zostawia sobie ślad, litery na piasku, jako świadectwo swojego przeszłego "ja". James Evans. Przecież mógł to być chociażby i Jack Thomson. Ale nie, jest James Evans...

Może przeczuwał, że będąc Jamesem Evansem zapragnie odnaleźć Harry'ego Pottera? Może miał nadzieję, że jak odzyska siebie, wspomnienia o Syriuszu, Albusie, rodzicach, będzie szczęśliwy, a przynajmniej szczęśliwszy niż przed zapomnieniem? Bo stracił wszystko, a przecież odzyskał. Wspomnienia, smutne, bolące wspomnienia, ale będące jego cząstką... A gdyby nie odnalazł, nie przypomniał sobie, nie miałby za czym tęsknić, co wspominać, zbudowałby na nowo swoje życie, bez łez przeszłości...

Oj, chyba popłynęłam za daleko. Ale ja lubię szukać głębszej głębi w największej głębi i czasami mnie ponosi. Wink

Reasumując, urzekło mnie to opowiadanie. Mam nadzieję, że będę mogła czytać więcej Twoich prac.

Pozdrawiam,
Dynia.

Lyssan

Na miniaturkę za krótkie, na drabble za długie. Ten styl pisania męczy, zdanie pod zdaniem, jakby to był jakiś wiersz, a przecież nie jest. Trochę trudno mi się ustosunkować bo jakieś tam przesłanie jest, ale jest jeszcze zbyt liche i zbyt bezpłciowe żeby coś o nim powiedzieć. Za mało uczuć.
W niektórych momentach jesteś zbyt dosłowna (patrz zdanie o wspomnieniach, które są bronią)
Powiedziałabym, że raczej średnio Ci to wyszło.
Btw bardzo podoba mi się pierwsze zdanie.

pozdrawiam, lyss

Kimuś

Jeśli skłonna jesteś mi wybaczyć, Scribo, podpiszę się pod Lyssan xD